آنکـــه دستانـــش را اینقـــدر محکـــم گـــرفتـــه ای؛

دیــــروز، عــاشق مـــن بـــود!!!

دستانــت را خستــه نکـــن...

محکـــم یا آرام...

فـــردا، تــــو هـــم تنهــــــایی!!!

بغضهـــایم را بـــه آسمـــان سپـــردم...

خــــــدا به خیر کـــند؛

باران امـشـب را...!!!

ســـــال تحـــویل شــــد و مـــــن

تمــــام دلتنگی هــــایـــم را به جـــــای تـــــو؛

در آغــــوش می کشم و چقـــــدر جایت در میــــان بازوانــــم خـــالیست!!!

در گشـودی و مـــن محـــو یک سلام شـــدم

و بی مقدمــــــه درگیـــــر ایـــن درام شـــدم

ورق زدی و تمـــــــام دلـــم به حـــرف افتاد

ورق زدی و به حــــرف تـــو زود خام شـــدم

چــــه سطرهـای عزیزی که رد شدی از مـن

چـــه فصلهـــای قشنگی که نردبام شــــدم

دو فصل خوانـــدی و ول کـــردی انتهـــایم را

دو فصل رفتی و پنـــداشتی تمـــام شـــدم

ورق ورق شــــــدم و در غـــروب بُر خـــوردم

و در مسیـــر عبــــــور تو قتل عــــــام شـــدم

غـــرور ساکت مـــن در مـــرور ســــاده تــــــو:

مــــرا درست نخواندی و مـن حـــرام شــدم!!!

آهستــــــــه گــــفت:

خــــــــــدا نگهـــــــدارت.

در را بست و رفـــــــت...

آدمهــــــــــا چه راحت،

مسئـــــــولیت خـــودشـــان را گـــــردن خــــــــدا می اندازنــــد...!!!

آدم

ایــــن روزهــــا هــــوای چشمــــان حــــــوّایت

عجـــــــیب بارانیســـــت!!!

هــــــــوایش را داشتـــــــــه باش..!!!

گفتی زمـــــان همـــه چیـــــز را درمـــــان می کند...

خنــــــــده ام می گـــــیرد!!!

ایـــن همـــه آشــــوب به راه انداختـــه ای و رفته ای

کــــــــه...؛

کـــــــــاری دست زمــــــــان داده باشی؟؟؟!!!

یادمــــان باشــــد همیشــــــه

ذره ای حقیـــقت پشـــت هــــــر؛

فقـــط یک شوخی بـــــــود...

کمی کنجـــکاوی پشـــت، همین طـــــوری پرسیـــــدم...

قدری احــــساسات پشـــت، به مــــن چـــــه اصلاً...؟؟؟

مقـــــداری عصبانیت پشـــت، چــــه میدونم...؟؟؟

و انــــدکی درد پشـــت، اشکـــــالی نـــــداره... وجود دارد...!!!

حـــکایت آن مــــرد را شنیـــده ای کـــه

نـــزد روانپزشک رفت و از غـــم بزرگی کـــه در دلــش داشت گفت؟؟

دکتـــر در جـــوابش گفت:

به فلان سیـرک بــــرو...

شنیده ام آنجــــا دلقکی هست بسیار شــــوخ و شــــاد...

آنقـــدر می خندانتت کـــه هــــرچه غم داری از یادت بــــــرود...

مــــرد لبخنــد تلخی زد و گفت:

          مــــن همـــــان دلقکـــــــم...!!!

یکی بـــود یکی نبـــود ، هـــر کی بـــود غریبـــه بــــود
از دلــــم خبــــــر نداشت ، کــــه تورو از دلـــــم ربود
هـــر کی بود ، هـــر چی کـــه داشت، قـــدر مـــن عاشـــق نبـــود
واســــه چشمـــای سیاه ت ، به خــــــــدا لایق نبـــود
گولِ نگاشــــو خـــــوردمو ، دلــــم رو بستم به چشــــاش
دیــــوونه بــــودم مثل شمــــع ، یه عمـــــری آب شــــدم به پاش
بعـــــد یه عمـــــــر آزگار ، عشـــــقِ منـــــــــو گــــذاشت کــــنار
رفـــــــت پیِ یه عشقـــــه دیگــــه ، منـــــو سپرد به روزگـــــــار
از اولـــــش هیچکی نبود، هیچکی به دادم نرسیــــــد
قصه ی مــــــن به ســــر رسید ، دلــــم به عشقش نرسیـــــد

مـــن می بافــــم...

          او نیـــز می بافـــد...

مـــن برای او کـــلاه، تا سرش را گـــرم کنـــم

او برای مــــن دروغ، تا دلــــم را گــــرم کـــند!!!